Öncelikle bütün İslam aleminin ramazan bayramını en içten dileklerimle kutlarım. Rabbim herkese daha nice güzel bayramlar nasip etsin.
Evet bu bayram hüzünlü bayramdı benim için. Eminim bu aralar ortalıklarda olmayışımın sebebini merak edenler vardır. Hüznüm de bundan geliyor zaten.Ramazanın 15 inde anneannemi kaybettim.Benim küçücük, zayıf, çilekeş anneannem artık aramızda yok.Bu sebeple gece sahurda apar topar memlekete gittim.O artık yoktu.Hakk'a borcunu ödemiş, bizden ayrılmıştı.Çok çekti anneannem. Bir yıldan beri alzemier hastasıydı. Son zamanlarda kendini hiç bilmez olmuş, bakımı da epeyce zorlaşmıştı.Zayıflamış, bir deri bir kemik kalmıştı. Zaten pek bol olmayan iştahı hiç kalmamış ölmeyecek kadar yemeye başlamıştı.
Anneannemden bahsetmek istiyorum sizlere.Benim anneannem 29 yaşında dul kalmış.Eşi vurularak öldürülmüş,3 çocukla köy yerinde annesine sığınmış. Onları el içine katabilmek için kah yevmiyeye gitmiş, kah el işleri yapmış ama hiçbir zaman muhtaç etmeyerek çocuklarının başında kale gibi durmuş bir daha evlenmemiş.Dünyasına küsmüş, dedem ölünce gülmek ona tuhaf gelmeye başlamış.Bize o yılları anlatırken "İnsanlar nasıl gülüyor, bu gülmek nerden geliyor derdim." derdi.Gülememiş anneannem, belkide her tebessüm edişinde içini acıtan o sıcaklığı bir türlü soğutamamıştır.Bunlarda bitmeyen çilesi başka şeylerle de devam etti.Ama dahasını anlatmak istemiyorum.O acılar da onunla birlikte toprak olsun istiyorum.
Ramazan ayı gibi mübarek bir ayda vefat etti. İnşallah bu onun için hayırlara vesiledir.Bu dünyada gülmeyen yüzü, öbür tarafta gülsün inşallah.
Yemek bloğunda konuşulacak konu gibi görünmesede bunlar da hayatımızın bir parçası malesef.Ben bu blokta sadece tariflerimi değil, mutluluğumu da hüznümü de paylaşmak istiyorum.Bu aralar mutfakta yemeklerimi yaparken hüznümü de katmak istiyorum,pek çok kişinin aksine.Bence hayatın ta kendisi bu...
Evet bu bayram hüzünlü bayramdı benim için. Eminim bu aralar ortalıklarda olmayışımın sebebini merak edenler vardır. Hüznüm de bundan geliyor zaten.Ramazanın 15 inde anneannemi kaybettim.Benim küçücük, zayıf, çilekeş anneannem artık aramızda yok.Bu sebeple gece sahurda apar topar memlekete gittim.O artık yoktu.Hakk'a borcunu ödemiş, bizden ayrılmıştı.Çok çekti anneannem. Bir yıldan beri alzemier hastasıydı. Son zamanlarda kendini hiç bilmez olmuş, bakımı da epeyce zorlaşmıştı.Zayıflamış, bir deri bir kemik kalmıştı. Zaten pek bol olmayan iştahı hiç kalmamış ölmeyecek kadar yemeye başlamıştı.
Anneannemden bahsetmek istiyorum sizlere.Benim anneannem 29 yaşında dul kalmış.Eşi vurularak öldürülmüş,3 çocukla köy yerinde annesine sığınmış. Onları el içine katabilmek için kah yevmiyeye gitmiş, kah el işleri yapmış ama hiçbir zaman muhtaç etmeyerek çocuklarının başında kale gibi durmuş bir daha evlenmemiş.Dünyasına küsmüş, dedem ölünce gülmek ona tuhaf gelmeye başlamış.Bize o yılları anlatırken "İnsanlar nasıl gülüyor, bu gülmek nerden geliyor derdim." derdi.Gülememiş anneannem, belkide her tebessüm edişinde içini acıtan o sıcaklığı bir türlü soğutamamıştır.Bunlarda bitmeyen çilesi başka şeylerle de devam etti.Ama dahasını anlatmak istemiyorum.O acılar da onunla birlikte toprak olsun istiyorum.
Ramazan ayı gibi mübarek bir ayda vefat etti. İnşallah bu onun için hayırlara vesiledir.Bu dünyada gülmeyen yüzü, öbür tarafta gülsün inşallah.
Yemek bloğunda konuşulacak konu gibi görünmesede bunlar da hayatımızın bir parçası malesef.Ben bu blokta sadece tariflerimi değil, mutluluğumu da hüznümü de paylaşmak istiyorum.Bu aralar mutfakta yemeklerimi yaparken hüznümü de katmak istiyorum,pek çok kişinin aksine.Bence hayatın ta kendisi bu...
